1-مقدمه

 آلیاژ 410، 

استنلس استیلی از خانواده مارتنزیت ها است که مقاومت در برابر خوردگی عالی به اضافه استحکام بالا و سختی را فراهم می کند، که در هر دو شرایط آنیل و سخت شده مغناطیسی می باشد. هم چنین گستره وسیعی از خواص آن می توانند با عملیات های حرارتی متفاوت بهبود یابند.

این آلیاژ در کاربرد هایی که نیازمند مقاومت متوسط در برابر خوردگی و خواص مکانیکی خوب هستند، می تواند گزینه مناسبی باشد. این آلیاژ ها معمولاً در ساخت فنر های تخت، چاقو، ابزار آشپزخانه و از این دست ابزار استفاده می شوند.

 

2-ترکیب شیمیایی

410

 

0.15-0.08

کربن

1.00

منگنز

0.040

فسفر

0.030

گوگرد

1.00

سیلیسیم

13.5-11.5

کروم

0.75

نیکل

متعادل

آهن

 

3-آنالیز

      

 آلیاژ 410 با توجه به 

استاندارد های 

AMS 5504 و ASTM A240 آنالیز می شوند.

 

4-خواص مکانیکی

       خواص مکانیکی در دمای اتاق                        

سختی راکول

E % in 50.8mm

0.2% YS

Ksi (Mpa)

UTS

Ksi (MPa)

 

80B

20

(205) 30

(450) 65

410

 

5-مقاومت در برابر خوردگی

       آلیاژ 410 که تحت عملیات حرارتی قرار گرفته، مقاومت خوبی در برابر خوردگی در هوای عادی، آب و بعضی اسید های شیمیایی ملایم از خود نشان می دهد. به اضافه اینکه مقاومت راضی کننده ای در برابر نیتریک اسید، سولفوریک اسید غلیظ، استیک اسید رقیق و نفتا دارند. هم چنین مقاومت آن در برابر اسید های غذایی خوب است. این گرید در شرایط آنیل مقاومت ضعیفی در برابر خوردگی دارند که توصیه نمی شود.

 

7-عملیات حرارتی

   عملیات آنیل: حرارت دهی آرام تا دمای 899-816 درجه،  کاهش دما تا 593 درجه در کوره، سپس سرد کردن در هوا.

عملیات سخت کردن: حرارت دهی تا 1010-927 درجه، سرد کردن در هوا یا روغن. (که لازم است بعد از آن، عملیات حرارتی تنش گیری یا تمپر انجام گیرد.)

عملیات تنش گیری: حرارت دهی تا 427-149 درجه به مدت 1 تا 2 ساعت، سپس سرد کردن در هوا.

عملیات تمپر: حرارت دهی تا 760-593 به مدت 1 تا 4 ساعت، سپس سرد کردن در هوا.

 

8-شکل پذیری

       

آلیاژ 410، خواص کار سرد معقولی دارد، به طوری که در شرایط آنیل تا حد قابل قبولی می تواند مورد کشش و شکل دهی قرار گیرد.

 

9-جوش پذیری

       کلاس مارتنزیتی استنلس استیل خواص جوش پذیری محدودی دارد که علت آن قابلیت سختی پذیری آن می باشد. در جوشکاری ورق های استنلس استیل مارتنزیتی که میزان کروم آن ها کمتر است، عملیات پیش گرم، عموماً تا دمای 260 درجه نیاز نیست.

 

عملیات حرارتی بعد از جوشکاری باید جهت دستیابی به خواص مورد نیاز مد نظر قرار گیرد. البته لازم به ذکر است که این آلیاژ نسبت به بقیه آلیاژ های این خانواده دارای خواص جوشکاری بهتری است. تفاوت عمده در این آلیاژ میزان کمتر کربن در آن است که نیاز به عملیات حرارتی بعد از جوشکاری را حذف می کند.


مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها